Had ik niet liever altijd al het kunstenaarschap willen leven?
Natuurlijk had ik als jonge vrouw die wens al, maar had ik het kunnen doen?
In de vroege jaren tachtig droomde ik ervan en als ik dit pad had gekozen, dan was ik beeldhouwer geworden.
Ik was helemaal weg van Auguste Rodin’s nalatenschap.
In Dusseldorf heb ik een grote tentoonstelling van Rodin bezocht, man man ik had nog nooit zoiets moois gezien.
Ik geloof dat ik nog steeds beïnvloedt ben, door wat ik daar zag.
Bij het CKE ging ik naar een cursus beeldhouwen in Belgisch hardsteen.
Ik heb er ook een beeld gemaakt in was, een torso van een man. De kunstenaar die de cursus begeleidde, wilde het graag gieten in brons. Door een verkeerde procedure is de was gesmolten en ging het beeld verloren….
Fanatiek was ik aan de slag met het houwen in steen, die we in de Ardennen hadden gehaald.
Maar mijn fysiek zei: nee.
Ik was er niet voor gemaakt en het kraakbeen rond mijn ribben raakte ontstoken.
Dat was het einde van mijn kunstenaarschap in de jaren tachtig.
Nu probeer ik te schilderen als een beeldhouwer..
